current views are: 10

4 Δεκεμβρίου 2019
Δημοσίευση11:22

«Κάτω Παρθενώνας»: Στην Ελλάδα της κρίσης, ποιος είναι ο πιο δυνατός; Η απάντηση στο θέατρο Άλμα!

Σε έναν κόσμο που κυβερνούν οι τράπεζες και οι οίκοι αξιολογήσεων, οι ήρωες έχουν, κυρίως, ν’ αντιμετωπίσουν τους προσωπικούς τους δαίμονες.

Δημοσίευση 11:22’

Σε έναν κόσμο που κυβερνούν οι τράπεζες και οι οίκοι αξιολογήσεων, οι ήρωες έχουν, κυρίως, ν’ αντιμετωπίσουν τους προσωπικούς τους δαίμονες.

Μετά τη μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία, τον Οκτώβριο του ’15 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ο «Κάτω Παρθενώνας» του Μηνά Βιντιάδη παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, από τις 16 Δεκεμβρίου , κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο Θέατρο «Άλμα» σε σκηνοθεσία της Βάνας Πεφάνη και πρωταγωνιστές τους Λεωνίδα Κακούρη και Χρήστο Σαπουντζή.

Οι συντελεστές του έργου λένε:

«Σ’ ένα καλά κρυμμένο μικρό χωριό κάτω από την Ακρόπολη ζούμε όλοι, και τι γίνεται εκεί ‘’αποκαλύπτω’’ στο έργο μου», μας λέει ο συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης που ήταν πέρυσι υποψήφιος για το «Βραβείο Κάρολος Κουν» με το έργο του ‘Tattooland’’.

Τι κάνει αυτό το έργο δυνατό; Ο εκ των πρωταγωνιστών του έργου, που γνωρίζει τεράστια επιτυχία με τις «Άγριες Μέλισσες» Λεωνίδας Κακούρης έχει την απάντηση: «Το θέμα του. Η αλήθεια του και οι ανατροπές που συμβαίνουν».

«Ο Κάτω Παρθενώνας δεν απεικονίζει μόνο την Ελλάδα του σήμερα και γι αυτό θα μας αφορά και μετά από χρόνια», συμπληρώνει η σκηνοθέτης Βάνα Πεφάνη.

Η υπόθεση με λίγα λόγια: Στην Ελλάδα του σήμερα, ένας αποτυχημένος χρηματιστής και ένας ιδιοφυής άστεγος διαπραγματεύονται μια «συνεργασία» που ισορροπεί εφιαλτικά ανάμεσα στην ιδεολογία και τη δικαιολογία, τη φτώχεια και την ηθική εξαθλίωση, την ευκαιρία και την καταστροφή, τη δολοφονία και τη σωτηρία. Σε έναν κόσμο που κυβερνούν οι τράπεζες και οι οίκοι αξιολογήσεων, οι ήρωες έχουν, κυρίως, ν’ αντιμετωπίσουν τους προσωπικούς τους δαίμονες.

Δυνατός σε αυτή τη μάχη δεν είναι, πια, αυτός που έχει τα χρήματα. Είναι αυτός που έχει το μαχαίρι. Το παιχνίδι σκληραίνει. Οι αλήθειες πονάνε όσο βγαίνουν στο φως…

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: ΜΗΝΑΣ ΒΙΝΤΙΑΔΗΣ- Σκηνοθεσία: ΒΑΝΑ ΠΕΦΑΝΗ

Παίζουν: ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΚΟΥΡΗΣ και ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ

Σκηνικά-κοστούμια: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΥΝΤΖΕΡΗΣ- Φωτισμοί: ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΛΩΤΣΟΤΗΡΑΣ- Μουσική : ORESTIS- A΄ Βοηθός σκηνοθέτη: ΝΤΕΠΥ ΠΑΓΚΑ- B’ Βοηθός σκηνοθέτη: ΕΛΙΟ ΦΟΙΒΟΣ ΜΠΕΙΚΟ-Φωτογραφίες ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΤΩΠΟΔΗΣ

Ημέρες παραστάσεων: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15- Προπώληση εισιτηρίων στο https://www.viva.gr/tickets/theatre/alma/o-kato-parthenonas/ και στο ταμείο του θεάτρου 210 5220100.

-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΣ: Θα πιεις κάτι;

ΑΣΤΕΓΟΣ: Σαν τι;

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΣ: Ένα κρασί;

ΑΣΤΕΓΟΣ: Οίνο, ερυθρό, του μπακάλη, έχεις;

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΣ: Δεν έχω τέτοια πράγματα. (Παίρνει ένα μπουκάλι) Σου κάνει ένα «Σεντ Εμιλιόν»;

ΑΣΤΕΓΟΣ: Του ’88;

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΣ: Όχι, του ’98!

ΑΣΤΕΓΟΣ: Καλή χρονιά, αλλά θα με πειράξει. …Τέλος πάντων, δώστο.

(Αρπάζει το μπουκάλι).

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΣ: Να μη σου βάλω σε ποτήρι;

ΑΣΤΕΓΟΣ: Φέρτο, κι άσε τις επισημότητες.

(Μυρίζει το κρασί σαν ειδικός, πίνει μια γερή γουλιά, την φέρνει γύρω γύρω στον ουρανίσκο).

ΑΣΤΕΓΟΣ: Καλό!

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΣ: Και που ξέρεις εσύ απ’ αυτά;

ΑΣΤΕΓΟΣ: Ε, κάτι έμαθα τόσα χρόνια.

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΣ: Που;

ΑΣΤΕΓΟΣ: Στη γύρα, στα παγκάκια.

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΣ: Τι εννοείς;

ΑΣΤΕΓΟΣ: Α, πολλά ρωτάς. Πες μου τι θα αγοράσεις να τελειώνουμε. Να τα βγάλω από τη σακούλα;

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΛΕΕΙ…

Η Ελλάδα της κρίσης είναι η Ελλάδα του χτες και του αύριο; Η πατρίδα μας; Αυτή που ξέρουμε, που αγαπάμε και αναθεματίζουμε την ίδια στιγμή;

Η ίδια είναι. Μόνο οι άνθρωποι αλλάζουν. Οι άνθρωποι. Όχι αυτοί που γράφουν την ιστορία, μα αυτοί που είναι η ιστορία.

Δυο απ’ αυτούς τους ανθρώπους συναντιούνται ένα απόγευμα. Τυχαία; Αδιάφορο.

Ποια είναι η αφορμή; Ούτε αυτό μετράει. Σημασία έχει ότι για μερικές ώρες βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο, σε μια μονομαχία του παράλογου με τη λογική.

Αν υπάρχει παράλογο κι αν ξέρουμε τι είναι λογική…

Ο ένας είναι «Γιάπι» κι ο άλλος «Κλοσάρ». Πιο σωστά (και πιο ελληνικά…), ο ένας είναι ο «Νεόπτωχος» κι ο άλλος ο «Νεοάστεγος». Χρηματιστής και Άστεγος στο έργο. Ανάμεσά τους ένας τοίχος, διάφανος σαν καθρέφτης. Ένα μυστικό και μια αλήθεια. Η πραγματικότητα και η φαντασία. Ποιος είσαι εσύ; Ποιος είμαι εγώ; Ποιοι είμαστε «εμείς» και ποιοι οι «άλλοι»;

Όταν πέσει η αυλαία θα ξέρετε την απάντηση!


σχετικα αρθρα