«Willkommen, Freundin Angela»: Θερμή υποδοχή Τσίπρα – Οι επιδιώξεις της καγκελαρίου

Με την επίσκεψή της στην Αθήνα η Άνγκελα Μέρκελ επιδιώκει να σφραγίσει τις εξελίξεις τόσο στα Δυτικά Βαλκάνια όσο και στην Ελλάδα. Η άφιξη της καγκελαρίου σηματοδοτεί επίσης την ολοκλήρωση μιας ιστορικής περιόδου για τη χώρα μας. Μια περίοδος η οποία διαμορφώθηκε κατά κύριο λόγο από την πολιτική Μέρκελ.

Ταυτόχρονα, η θερμή υποδοχή που της επιφυλάσσει ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει την απόσταση που έχει διανύσει ο Έλληνας πρωθυπουργός. Από το «Go back Mme Merkel» (Γύρνα πίσω κα Μέρκελ) περάσαμε στο «Willkommen, Freundin Angela» (Καλωσόρισες, φίλη Άνγκελα)

Οι επιδιώξεις της καγκελαρίου

Ερχόμενη στην Αθήνα, η Γερμανίδας καγκελάριος έχει δύο βασικές επιδιώξεις:

Πρώτον, να ρίξει όλο το πολιτικό βάρος της για να επικυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών στην Αθήνα και στα Σκόπια. Το Βερολίνο επιθυμεί διακαώς την επίλυση της διένεξης για το όνομα γιατί:

– Επιδιώκει τη σταθεροποίηση της ΠΓΔΜ ώστε να αποτραπεί ενδεχόμενη αλλαγή συνόρων στα Βαλκάνια.

– Έχει βασική προτεραιότητα την ανάσχεση της ρώσικης επιρροής στην περιοχή.

– Θέλει να στείλει το μήνυμα στους ευρωπαϊκούς λαούς ότι η ΕΕ μπορεί να επιλύει με ειρηνικό τρόπο χρόνια προβλήματα.

Δεύτερον, η κ. Μέρκελ θέλει να καταστήσει σαφές στο ελληνικό πολιτικό προσωπικό ότι μπορεί να έχει ολοκληρωθεί τυπικά το μνημονιακό πρόγραμμα, αλλά το «ευρωπαϊκό κέντρο» επουδενί θα επιτρέψει ακόμα και την υπόνοια δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Η νέα Ελλάδα που προέκυψε από το Μνημόνιο είναι σε μείζονα βαθμό «έργο Μέρκελ». Η καγκελάριος θέλει να προστατεύσει το «έργο της», ιδιαίτερα τώρα που έχει δρομολογηθεί η αποχώρησή της από την εξουσία.

Η στρατηγική Τσίπρα

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί παρά να είναι ικανοποιημένος από την επίσκεψη Μέρκελ. Πέρα του ότι αποτελεί απόδειξη της διεθνούς αποδοχής του, η παρουσία της καγκελαρίου τον στηρίζει όχι μόνο στο επίπεδο της κοινής γνώμης, αλλά και σε αυτό της διαμόρφωσης των ισορροπιών στο εσωτερικού του πολιτικού συστήματος –πράγμα που είναι σημαντικότερο αυτή τη στιγμή της πολύ σοβαρής κυβερνητικής κρίσης.

Η στήριξη της κ. Μέρκελ δεν εκπλήσσει τους πολιτικούς παρατηρητές. Ο κ. Τσίπρας δεν είναι πια ο πολιτικός του «Go back» και της «ανατροπής των ευρωπαϊκών συσχετισμών». Ο διακηρυγμένος στόχος του είναι να ασκήσει μια όσο το δυνατόν «αριστερή» πολιτική στην Ελλάδα, εντός όμως ενός διεθνούς πλαισίου που δεν αφήνει μεγάλο περιθώριο για «αριστερές» κινήσεις. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι

1. Είναι ζωτικής σημασίας για τον ίδιο και τη χώρα η αρμονική σχέση με το Βερολίνο.

2. Η κ. Μέρκελ δεν είναι ό,τι πιο «δεξιό» υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Ο «μερκελισμός» είναι πιο κοντά στις απόψεις του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ από ό,τι ο «ορμπανισμός» ή ο «σαλβινισμός».

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε αποφασιστική βοήθεια στη γερμανική κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «προσφυγικής κρίσης», ενώ στις εσωτερικές αντιπαραθέσεις της ΕΕ η πολιτική της Αθήνας είναι συμβατή με αυτήν του Βερολίνου.

Η «χημεία» των δύο πολιτικών

Πέρα όμως από τις πολιτικές επιδιώξεις, υπάρχουν και οι διαπροσωπικές σχέσεις. Πρόσωπα με σοβαρή πληροφόρηση κάνουν λόγο για μια ιδιότυπη «χημεία» μεταξύ των δύο πολιτικών.

Από την πρώτη στιγμή της ανόδου του κ. Τσίπρα στην εξουσία, η κ. Μέρκελ δεν τον αντιμετώπισε επιθετικά. Προτίμησε τον ρόλο (τρόπον τινά) του έμπειρου συμβουλάτορα που θέλει να δείξει σε έναν ορμητικό νέο ότι «ο κόσμος δεν λειτουργεί έτσι» όπως νομίζει. Από τη μεριά του, ο κ. Τσίπρας ουδέποτε επέδειξε έλλειψη καλών τρόπων ή σεβασμού στο πρόσωπο της καγκελαρίου. Αρκετοί εκτιμούν ότι η μεταξύ τους σχέση εξελίχθηκε με την πάροδο του χρόνου σε μια πολιτική «φιλία». Όποια «φιλία», βέβαια, μπορεί να υπάρξει στην κορυφή της εξουσίας….