current views are: 2

12 Φεβρουαρίου 2019
Δημοσίευση11:41

Στρατόπεδο Τρικάλων: Μία απόφαση μετονομασίας και μία σκέψη – πρόταση

Η απόφαση για την αλλαγή ονόματος είναι οριστική και έχει ήδη υπογραφεί από τον νέο Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Γεώργιο Καμπά.

Δημοσίευση 11:41’
αρθρο-newpost

Η απόφαση για την αλλαγή ονόματος είναι οριστική και έχει ήδη υπογραφεί από τον νέο Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Γεώργιο Καμπά.

Η απόφαση για το νέο όνομα που πρόκειται να δοθεί στο στρατόπεδο των Τρικάλων που φιλοξενεί εδώ και δεκαετίες τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ) του Στρατού Ξηράς και φέρει σήμερα την ονομασία «Στρατόπεδο Αντιστρατήγου Χρήστου Καβράκου» αναμένεται να ληφθεί σήμερα, που είναι και η τελευταία ημέρα υποβολής σχετικής προτάσεως (ή προτάσεων) με τις νέες – προτεινόμενες – ονομασίες Ηρώων του Στρατού μας. Η απόφαση για την αλλαγή ονόματος είναι οριστική και έχει ήδη υπογραφεί από τον νέο Αρχηγό ΓΕΣ Αντιστράτηγο Γεώργιο Καμπά.

Για όλα αυτά σας έχουμε ενημερώσει ήδη από χθες. Κορυφαία πηγή του ΓΕΣ με την οποία μιλήσαμε τηλεφωνικώς, μας διαβεβαίωσε ότι δεν έχει υπάρξει οποιαδήποτε «πολιτική πίεση» για την αλλαγή του ονόματος και ότι αναμένονται οι προτάσεις της Υπηρεσίας.

Καλοπροαίρετα θα δεχτούμε τη διαβεβαίωση αυτή. Άλλωστε η συγκεκριμένη επιλογή – αντικειμενικώς – δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος καλοπροαίρετα ότι ήταν και η πλέον ενδεδειγμένη , αν συγκριθεί βεβαίως με το πλήθος των πραγματικών ηρώων του Στρατού μας οι οποίοι έπεσαν υπέρ πατρίδος ή πολεμώντας τους εχθρούς του Έθνους και διακρίθηκαν όλως ιδιαιτέρως.

Όμως εν ουδεμία περιπτώσει πιστεύουμε δεν επιτρέπεται να δοθεί – λόγω εντοπιότητος – το όνομα του Συνταγματάρχη (και αργότερα Υποστρατήγου) Στέφανου Σαράφη, του Στρατιωτικού ηγέτη του ΕΛΑΣ στην Κατοχή και μάλιστα από το 1943 και μετά και μέχρι την απελευθέρωση όταν είχαν ξεκινήσει οι σφοδρές εμφύλιες συγκρούσεις, με τις μη ΕΑΜικές (κομμουνιστικές) οργανώσεις της αντιστάσεως (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ κλπ ). Δεν είναι δυνατόν ο στρατιωτικός ηγέτης που σχεδίαζε και διέτασσε τις εμφύλιες συγκρούσεις στην Κατοχή και στα Δεκεμβριανά να δοθεί το όνομά του στο στρατόπεδο που φιλοξενεί τους αυριανούς «μικρούς ηγήτορες» του ΣΞ.

Επειδή όμως από την εποχή αυτή έχουν περάσει πάνω από 75 χρόνια και πλέον όλα αυτά αποτελούν την Ιστορία της Πατρίδος μας, κοινής Πατρίδος όλων μας, με τα καλά της αλλά και τα μελανά της σημεία, πιστεύουμε ότι μπορεί να δοθεί από τον Ελληνικό Στρατό η ονομασία ενός πραγματικού Ήρωος του πεδίου της Τιμής, ο οποίος στην Κατοχή πολέμησε με την πλευρά του ΕΛΑΣ.

Μάλιστα ως τέτοια – «κλασική περίπτωση» – θα λέγαμε ότι αποτελεί η περίπτωση του Ήρωος Ταγματάρχου Δημητρίου Κασλά, Θεσσαλικής καταγωγής (από τη Μαγνησία), ο οποίος ξεκινώντας από απλός στρατιώτης πολέμησε στη Μικρασιατική εκστρατεία, αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους, ‘μονιμοποιήθηκε στο Στρατό ως αξιωματικός και στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου διοικούσε το ΙΙ Τάγμα του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων, στις εγκαταστάσεις και στο στρατόπεδο, που σήμερα φιλοξενείται η ΣΜΥ. Προήχθη μάλιστα επ’ ανδραγαθεία στο πεδίο της μάχης σε ταγματάρχη και με το βαθμό αυτό και το τάγμα του υπερασπίστηκε το ύψωμα «731», που έσπασε τη μούρη του ο Μουσσολόνι στη διάρκεια της εαρινής επιθέσεως των Ιταλών το Μάρτιο του 1941. Για την πράξη του αυτή τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας από τον κατοχικό υπουργό Μπάκο. Στην Κατοχή εντάχθηκε με περιπετειώδη τρόπο στον ΕΛΑΣ και μετά τα Δεκεμβριανά δεν τον επανέφεραν στον Στρατό, ως «επικίνδυνο» και εξορίστηκε μέχρι και το 1948, για να πεθάνει ξεχασμένος και απόλυτα πικραμένος το 1966.     

Νομίζουμε ότι με το όνομα ενός τέτοιου Ήρωος μπορεί να κοσμεί επάξια την είσοδο του στρατοπέδου της ΣΜΥ.

Αντιγράφουμε από το βιογραφικό του Δημητρίου Κασλά από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Δημήτριος Γ. Κασλάς (1901- 1966) υπήρξε Έλληνας στρατιωτικός και αντιστασιακός.

Η στρατιωτική διαδρομή του Δημητρίου Καζήλα (Κασλά) ξεκινά στις 24 Ιουνίου του 1920 όπου και κατετάγη κληρωτός στη Λάρισα με αριθμό μητρώου 16251. Από την Ι Μεραρχία πεζικού στη Λάρισα μεταβαίνει την 1η Αυγούστου 1920 στην Σμύρνη, και ειδικότερα στην ΙΙ Μεραρχία Σμύρνης.

Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ανήκει στο Τάγμα Ασφαλείας Σμύρνης και την 1η Ιανουαρίου του 1922 φέρει τον βαθμό του δεκανέα. Τον Ιανουάριο του 1922 συμμετέχει σε στρατιωτικές εξετάσεις καταφέρνοντας να εισαχθεί στον Ουλαμό Εφέδρων Αξιωματικών του Αφιόν Καραχισάρ. Σ’ αυτές τις εξετάσεις έδωσαν εξετάσεις 1200 άτομα, πέτυχαν 225 και ο Δημήτριος Κασλάς κατέλαβε την θέση 97.

Την 1η Φεβρουαρίου του 1922 εγγράφεται στις δυνάμεις του Ουλαμού Εφέδρων Αξιωματικών του Αφιόν Καραχισάρ, ενώ στην συνέχεια προάγεται σε Έφεδρο Ανθυπασπιστή.

Στις 10 Αυγούστου του 1922, μετά την κατάρρευση του Μετώπου, συλλαμβάνεται αιχμάλωτος και κρατείται έως τον Απρίλιο του 1923. Αμέσως μετά την επιστροφή του από την αιχμαλωσία, στις 3 Ιουνίου 1923, σε ηλικία 22 ετών, ονομάζεται Έφεδρος Ανθυπολοχαγός. Στις 18 Μαρτίου 1924 κατατάσσεται στις τάξεις των μόνιμων αξιωματικών του Στρατού ως μόνιμος Ανθυπασπιστής και στις 3 Ιουλίου του 1925 προάγεται σε Ανθυπολοχαγό.

Τον Φεβρουάριο του 1926 ο Δημήτριος Κασλάς υπηρετεί στο 5/42ο Σύνταγμα Ευζώνων, ενώ τον Απρίλιο του 1928 στον ΧΙ Συνοριακό Τομέα. Τον Οκτώβριο του 1929 υπηρετεί στο 13ο Σύνταγμα Πεζικού και τον Αύγουστο του 1930 υπηρετεί ξανά στο 5/42ο Σύνταγμα Ευζώνων.

Η στρατιωτική εξέλιξη στην ανώτερη στρατιωτική βαθμίδα δεν θα αργήσει να έρθει για τον Δημήτριο Κασλά, και στις 24 Ιουνίου του 1931 προάγεται σε Υπολοχαγό. Ο βαθμός του Λοχαγού έρχεται τρία χρόνια αργότερα, στις 9 Νοεμβρίου του 1934. Η 1η Απριλίου του 1936 βρίσκει τον Δημήτριο Κασλά στο 2ο Σύνταγμα Πεζικού ενώ δύο χρόνια αργότερα, στις 11 Απριλίου του 1938 υπηρετεί στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού στα Τρίκαλα.

Στη συνέχεια ακολουθεί μια εξαιρετική πορεία με αποκορύφωμα την περίοδο 1940-1945. Ο Δημήτριος Κασλάς στις 22 Δεκεμβρίου του 1940 προάγεται σε Ταγματάρχη με την απόφαση, ΕΔΥ 423/1940. Στις 2 Μαΐου του 1941 μετά την κατάρρευση του Mετώπου ο Δημήτριος Κασλάς λαμβάνει φύλλο πορείας για τον Βόλο.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1941 ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Γ. Μπάκος απονέμει στον Λοχαγό του 3ου Συντάγματος Ιππικού «Πολεμικόν Σταυρόν Γ΄ Τάξεως» για την συμμετοχή του στις επιχειρήσεις του Αλβανικού Μετώπου, επιδεικνύοντας ηρωισμό και αυτοθυσία. Αντίστοιχα στις 12 Φεβρουαρίου 1942 επί υπουργίας Γ. Μπάκου απονέμεται στον Ταγματάρχη Δημήτριο Κασλά το «Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας» για την ηρωική μέχρι αυτοθυσίας επί του πεδίου της μάχης ενάσκηση των καθηκόντων του.

Στην συνέχεια επιστρέφει στο Πουρί και κατά την Γερμανοϊταλική Κατοχή λαμβάνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση εντασσόμενος στην XVI Μεραρχία του ΕΛΑΣ και ειδικότερα ως Διοικητής του 52oυ Συντάγματος. Ο Δημήτριος Κασλάς ως στρατιωτικός νους είχε μεγάλες επιτυχίες στον ΕΛΑΣ και ειδικότερα στις περιοχές όπου δραστηριοποιήθηκε (Λαμία – Καρπενήσι – Καρδίτσα).

Μετά την απελευθέρωση εξορίστηκε από το 1945 έως το 1948 στα νησιά Σέριφο – Ικαρία – Σαντορίνη.

Η ενεργός στρατιωτική πορεία του Δ. Γ. Κασλά ολοκληρώνεται στις 12 Ιανουαρίου του 1948 όταν αποστρατεύεται αυτεπαγγέλτως με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, ΕΔΥΣ 435/1948. Μετά την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης το 1985 ο Δημήτριος Κασλάς, μετά θάνατον προήχθη σε Ταξίαρχο.

Η συμμετοχή του στο πόλεμο του 1940-41

Κατά την έκρηξη του πολέμου το 1940 υπηρετούσε στο 5ο ΣΠ Τρικάλων. Ξεκίνησε ως λοχαγός, αναλαβών κατά την διάρκεια των μαχών τη Διοίκηση του ΙΙ/5 Tάγματος, προαχθείς επ’ ανδραγαθία στο πεδίο της μάχης σε ταγματάρχη. Το αποκορύφωμα της ένδοξης πορείας του Tάγματος είναι η απόκρουση της σχεδιαθείσης με την παρουσία του ίδιου του Μουσολίνι μεγάλης Ιταλικής Επιθέσεως από 9-25 Μαρτίου 1941. Η επίθεση εκδηλώθηκε κυρίως εναντίον του υψώματος 731 το οποίο υπεράσπιζε το ΙΙ/5 τάγμα. Εκεί συνετρίβησαν οι πάνοπλες Μεραρχίες των Ιταλών. Για το ύψωμα 731 και τις μάχες που έγιναν από 9-24 Μαρτίου έχουν γράψει πολλοί Έλληνες και ξένοι, στρατιωτικοί και μη, εχθροί και φίλοι, και εκφράζουν τον θαυμασμό τους. Η νεότερη ιστορία το ονομάζει «Νέες Θερμοπύλες»…Έγινε θρυλικό και είναι γραμμένο στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην Αθήνα.

Η συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση

Μετά την κατάρρευση του μετώπου ο Δ. Κασλάς επέστρεψε στο Πουρί .Κατά την τριπλή κατοχή της Ελλάδας από την Γερμανία, Ιταλία και Βουλγαρία λαμβάνει μέρος στην Εθνική Αντίσταση με τον ΕΔΕΣ με την ομάδα του συνταγματάρχη Χατζηαναγνώστου αλλά θα συλληφθεί στη περιοχή των Φαρσάλων από τον ΕΛΑΣ στον οποίο και θα προσχωρήσει. Στον ΕΛΑΣ θα δράσει κυρίως ως Διοικητής του 52ου Συντάγματος Πεζικού, με καπετάνιο τον Γιάννη Μπάρδα (Φωτεινός) .Το 52ο Σύνταγμα είχε δραστηριότητα στην περιοχή Λαμίας – Καρπενησίου –Καρδίτσας και είχε στρατιωτικές επιτυχίες.

Δεκεμβριανά και εξορία

Στις 30 Νοεμβρίου 1944 το 52ο Σύνταγμα πήρε εντολή να κατευθυνθεί στην Αττική. Όταν ξέσπασαν οι μάχες των Δεκεμβριανών, το 52ο Σύνταγμα βρισκόταν στη Χασιά Αττικής όπου λόγω της Βρετανικής υπεροπλίας κινδύνεψε με διάλυση. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας ο Ταγματάρχης Δημήτρης Κασλάς υπάχθηκε στο β’ πίνακα των αξιωματικών χαρακτηρισμένος ως επικίνδυνος με υποψία ότι θα στελέχωνε τον ΔΣΕ και εξορίστηκε από το 1945 έως το 1948 στα νησιά Σέριφο – Ικαρία – Σαντορίνη όπου και αποστρατεύθηκε αυτεπαγγέλτως με τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.

Αφού αποστρατεύθηκε αναγκάστηκε να κάνει άλλες δουλειές, ενώ αρνιόταν πικραμένος την προγενέστερη ιδιότητα του σε άτομα που υπηρέτησαν κάτω από τις διαταγές του. Απεβίωσε στις 22-2-1966 από καρδιακό επεισόδιο ενώ είχε προηγηθεί και εγκεφαλικό.